Najwyższy szczyt Belgii czyli spacer po bagnach

-
Prawie niespodziewanie przyszedł jeden z nielicznych świątecznych wolnych dni w Belgii, 30 maja, czwartek. Ewa zapracowana, ja oczywiście pracujący w piątek, w sobotę tropienie... Ponieważ doświadczenia nie idą do końca zgodnie z planem, jak to nauka sobie, a życie sobie, i wyszło że nie ma na czwartek komórek do doświadczeń, mieliśmy czas na dłuższy wyjazd. Padło na planowany już od jakiegoś czasu najwyższy szczyt Belgii. Pojechaliśmy, popatrzyliśmy i... poszliśmy na spacer po otaczających bagnach.





Dość miła pani w informacji turystycznej poinformowała nas, że wprawdzie na "główną" trasę z psem wchodzić nie wolno, ale omijając jej część już można. Wyszło przy tym, że pracowicie znaleziona przeze mnie trasa, wydrukowana, została w domu. Mieliśmy więc tylko lokalną książeczkę i wskazówki, wybiórcze i niedopasowane do naszych oczekiwań. Wprawdzie wyznaczone są szlaki spacerowe wokół, ale... nie ma żadnej ich mapy. Belgijska niechęć do zobrazowania przestrzeni jest porażająca.
Trasę już w trakcie zmodyfikowaliśmy, więc z planowanych 8,5 km, przyciętych o część zamkniętą dla Moyraka, wyszło blisko 12. Męczący fragment był tylko jeden i to krótki, przez las - poza tym płasko do bólu, miejscami mokro w pobliżu moczarów. Całość okolicy bowiem to płaskowyż, bynajmniej żadne góry...





W mniej podmokłych rejonach wystarczyły krótkie turystyczne buty, w bardziej podmokłych były poustawiane podeściki. 












Znalazło się ciut bardziej suche miejsce na chwilę szaleństwa i odreagowanie łażenia na smyczy...



Oraz na obowiązkowe , Moyrackim zdaniem, tarzanie się w trawie. Podobno aktywność ta ma na celu zebranie trochę lokalnego zapachu na własne futro, ale my podejrzewamy, że Moyra po prostu ma z tego ogromną frajdę. 



Później dostrzegliśmy jakieś urozmaicenie w budowie terenu...






I nawet przyszło nam się na nie wspiąć. 



Po obejściu okolicy wróciliśmy na parking (tuż przy najwyższym miejscu w Belgii) i wspięliśmy się kolejne sześć metrów wyżej... na betonowe schody, które z przyczyn, co do których nie jesteśmy zgodni, zostały dostawione, żeby z 694 metrów móc wspiąć się jeszcze te 6 do pełnych 700 npm.




I tyle z naszych coraz dłuższych wypadów, budowania formy porannymi biegami po lesie. Nie zrażamy się jednak, postanowiliśmy, że w czasie pobytu zrobimy całą koronę Beneluxu. Belgia już zaliczona.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Modowe zawirowania i impreza u pani ambasadorki.

-
Obraz
Jakiś czas temu Joshua przeczytał gdzieś o analizie kolorystycznej i postanowił zafundować mi ją na prezent. Początkowo zupełnie nie byłam do tego przekonana, "bo przecież wiem jak się ubierać". Ale trochę o tym poczytałam i w końcu zaintrygowało mnie którą jesienią jestem. (Bo typy kolorystyczne nazywa się od pór roku i tego jakie kolory w jakiej porze dominują w przyrodzie.)  Wysłałam swoje fotki kolorystce.  Dostałam opis mojego typu urody, ciepłej jesieni, zdjęcia w ładnych, kolorystycznych ramkach i paletę kolorów, w których wyglądam najkorzystniej, z informacją czego absolutnie powinnam unikać. Zaczęłam się przyglądać i faktycznie zauważać różnicę.  Stwierdziłam, że faktycznie, to nie jest ściema! (W sumie, to ma to podstawy, bo choć dotyczy estetyki i naszej percepcji, to opiera się na fizyce).  Moje barwy są mocno kolorowe i intensywne, a ja przywykłam do szarości, brązów (te ostatnie na szczęście są w mojej palecie) i czerni. Ale faktycznie, w czerni wyglądam blado,
Czytaj więcej

Post zbiorczy na różne tematy

-
Obraz
Chwilę zeszło, a z powodów, które opisze poniżej, mam zaległości w pisaniu, więc wrzucam kilka tematów na raz.  Dwa tygodnie temu byli u nas na tydzień znajomi z Londynu, Jo i Justin. Super było ich gościć, fajnie było się wybrać na wspólne zwiedzanie. Fotka z wycieczki do Brukseli Przez ten tydzień był niezły cyrk z jedzeniem. Justin jest uczulony na gluten a Jo ma swoją przypadłość, tak czy inaczej jest na diecie ketogenicznej. Do tego ja, jako weganka z alergiami pokarmowymi. Mix nie do połączenia. Gotowanie/ przygotowywanie posiłków każdy robił oddzielnie, całe szczęście mam od taty opisane "pieczywo" "mięso" "warzywa" deski do krojenia, więc nie zanieczyszczaliśmy ich sobie wzajemnie (tak, to wystarcza by wywołać reakcję alergiczną). Poza tym Jo i Justin zrobili solidne zakupy tego, co sami mogą jeść. Oczywiście nie byli w stanie opróżnić wszystkich opakowań, a ponieważ lunche jedli podczas zwiedzania, w ogóle wszystkiego nie dojedli. 😆  Przez tydzie
Czytaj więcej

Szukania pracy ciąg dalszy

-
Obraz
Minęły już trzy miesiące, a ja dalej nie mam pracy. No dobra, brak pracy miał jedną zaletę: Musiałam odstawić lek, który odstawia się bardzo ciężko. Przez bite dwa miesiące czułam się naprawdę źle. Obniżałam dawkę o 10% tygodniowo i po każdym zmniejszeniu dopadał mnie koszmarny ból głowy, zawroty, które nie były do końca zawrotami i nudności. Raz wyrzuciłam za dużo na raz i zaczęłam rzygać jak przysłowiowy kot. Poza tym miałam ogromną potrzebę jedzenia. Tak, wiedziałam, że przytyję, ale kiedy byłam napchana, jakimś cudem czułam się mniej koszmarnie, więc jadłam. Łatwo się mówi "wytrzymaj, to tylko zawroty głowy." Znam ludzi, którzy i 10 lat biorą niepotrzebny im lek z tej grupy i nie potrafią odstawić. Ja trochę oszukiwałam. Po prostu wiedziałam jak pomóc sobie na sam koniec, kiedy trzeba zejść na zero. W końcu po 2,5 miesiąca się udało.  Może to i lepiej, że czując się tak okropnie nie musiałam robić nic ważnego.  Tak klasycznie obijam się dopiero od półtora miesiąca, ale to
Czytaj więcej