Kumulacja pecha

-
Mieliśmy dziś jechać na dwudniowe szkolenie połaczone z imprezą dla "mantrailerów", jak nas ładnie nazwał Roger. Opłaciliśmy pobyt na wiejskiej farmie, pogoda jest dobra. 
Mieliśmy, ale nie wyszło: Moyra ma ranę po zabiegu w takim miejscu, że szelek nie założy i z tropienia nici. Chcieliśmy jechać i kupić inne, ale okazało się, że to nie jedyny problem. Ledwo co auto było w serwisie na konieczne wymiany, zostało dokładnie sprawdzone, zrobiliśmy 3000 km w kilka dni. Jeszcze następnego dnia zawiozłam komórki na uczelnię. A kolejnego (w piątek) coś zaczęło chrobotać kiedy dojeżdżałam na uczelnię. Wracałam powoli, wsłuchując się w odgłosy, ale wszystko było ok. Fakt, w dużym ruchu mogłam nie usłyszeć. Dziś rano spakowaliśmy Moyraka żeby jechać po szelki. Nawet nie wyjechaliśmy z "Herbacianej" (nasza ulica to Boulevard d'Herbatte). Dźwięki dobiegające z zawieszenia skutecznie nas zniechęciły do jazdy nawet na niewielką odległość. Na miejsce spotkania nie dojedziemy na pewno. Na deser - to chyba kwestia zmęczenia - ja czuję się wciąż ledwo żywa. Długa trasa i załatwienia w biegu to jedno, ale Giacomo i Anne - Catherine wykończyli mnie przez ostatnie dwa dni nie mniej skutecznie niż 12 h jazdy. Czuję się jak Moyra po tropieniu: Najchętniej poszłabym spać.
200 eurasów przepadło, ale bardziej żal mi dwóch dni szkolenia i imprezowania z super ludźmi. Bez auta nie ruszymy się nigdzie w okolicy, nawet duże zakupy będą trudniejsze do zrobienia, bo sensowne sklepy są jednak dość daleko. 

Na pocieszenie tak sobie myślę: Objechaliśmy całą trasę bez problemu. Następnego dnia jeszcze dowiozłam komórki. (Gdyby mi przyszło iść z tym pudłem, pewnie nie dałabym rady i musiałabym kombinować z taksówką). W Posce usunęliśmy paskudztwo z Moyrakowej skóry i załatwiliśmy sporo innych spraw. Za dwa tygodnie na tropienie wszystko się wygoi i będzie dobrze. 
Przepadło mi szkolenie, przepadnie konferencja we Francji. Ale szklanka wciąż jest w połowie pełna. 

Skoro już wstaliśmy rano, a autem jeździć nie chcemy, zabraliśmy Moyrę do parku pieszo. 
Pobawiliśmy się trochę ćwicząc utrzymywanie równowagi na okolicznych kamieniach, wróciliśmy zahaczając o miasto, zrobiliśmy ok 5 km a teraz nie wiem jak Josh, ale ja idę spać. 




A na deser urocze fotki z wczorajszego porannego spaceru w Bouge by Joshua.





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Modowe zawirowania i impreza u pani ambasadorki.

-
Obraz
Jakiś czas temu Joshua przeczytał gdzieś o analizie kolorystycznej i postanowił zafundować mi ją na prezent. Początkowo zupełnie nie byłam do tego przekonana, "bo przecież wiem jak się ubierać". Ale trochę o tym poczytałam i w końcu zaintrygowało mnie którą jesienią jestem. (Bo typy kolorystyczne nazywa się od pór roku i tego jakie kolory w jakiej porze dominują w przyrodzie.)  Wysłałam swoje fotki kolorystce.  Dostałam opis mojego typu urody, ciepłej jesieni, zdjęcia w ładnych, kolorystycznych ramkach i paletę kolorów, w których wyglądam najkorzystniej, z informacją czego absolutnie powinnam unikać. Zaczęłam się przyglądać i faktycznie zauważać różnicę.  Stwierdziłam, że faktycznie, to nie jest ściema! (W sumie, to ma to podstawy, bo choć dotyczy estetyki i naszej percepcji, to opiera się na fizyce).  Moje barwy są mocno kolorowe i intensywne, a ja przywykłam do szarości, brązów (te ostatnie na szczęście są w mojej palecie) i czerni. Ale faktycznie, w czerni wyglądam blado,
Czytaj więcej

Post zbiorczy na różne tematy

-
Obraz
Chwilę zeszło, a z powodów, które opisze poniżej, mam zaległości w pisaniu, więc wrzucam kilka tematów na raz.  Dwa tygodnie temu byli u nas na tydzień znajomi z Londynu, Jo i Justin. Super było ich gościć, fajnie było się wybrać na wspólne zwiedzanie. Fotka z wycieczki do Brukseli Przez ten tydzień był niezły cyrk z jedzeniem. Justin jest uczulony na gluten a Jo ma swoją przypadłość, tak czy inaczej jest na diecie ketogenicznej. Do tego ja, jako weganka z alergiami pokarmowymi. Mix nie do połączenia. Gotowanie/ przygotowywanie posiłków każdy robił oddzielnie, całe szczęście mam od taty opisane "pieczywo" "mięso" "warzywa" deski do krojenia, więc nie zanieczyszczaliśmy ich sobie wzajemnie (tak, to wystarcza by wywołać reakcję alergiczną). Poza tym Jo i Justin zrobili solidne zakupy tego, co sami mogą jeść. Oczywiście nie byli w stanie opróżnić wszystkich opakowań, a ponieważ lunche jedli podczas zwiedzania, w ogóle wszystkiego nie dojedli. 😆  Przez tydzie
Czytaj więcej

Szukania pracy ciąg dalszy

-
Obraz
Minęły już trzy miesiące, a ja dalej nie mam pracy. No dobra, brak pracy miał jedną zaletę: Musiałam odstawić lek, który odstawia się bardzo ciężko. Przez bite dwa miesiące czułam się naprawdę źle. Obniżałam dawkę o 10% tygodniowo i po każdym zmniejszeniu dopadał mnie koszmarny ból głowy, zawroty, które nie były do końca zawrotami i nudności. Raz wyrzuciłam za dużo na raz i zaczęłam rzygać jak przysłowiowy kot. Poza tym miałam ogromną potrzebę jedzenia. Tak, wiedziałam, że przytyję, ale kiedy byłam napchana, jakimś cudem czułam się mniej koszmarnie, więc jadłam. Łatwo się mówi "wytrzymaj, to tylko zawroty głowy." Znam ludzi, którzy i 10 lat biorą niepotrzebny im lek z tej grupy i nie potrafią odstawić. Ja trochę oszukiwałam. Po prostu wiedziałam jak pomóc sobie na sam koniec, kiedy trzeba zejść na zero. W końcu po 2,5 miesiąca się udało.  Może to i lepiej, że czując się tak okropnie nie musiałam robić nic ważnego.  Tak klasycznie obijam się dopiero od półtora miesiąca, ale to
Czytaj więcej