O tym jak zostałam rezydentką Belgii, jak zaskoczyła mnie klawiatura i jak znów nie poszłam na sushi

-

Jean-Paul Leonis okazał się bardzo fajnym i bezpośrednim człowiekiem. Wymieniliśmy kilka maili jeszcze kiedy byłam w Polsce. Jean-Paul jest przydzielony do pomocy takim jak ja ofiarom co nie znają francuskiego, żeby pozałatwiać sprawy urzędowe.
Najpierw poszliśmy do urzędu miejskiego, gdzie dostałam kartę poświadczającą moją belgijską rezydencję. Tu okazało się, że tłumaczenie przysięgłe mojego aktu małżeństwa nie jest wystarczająco urzędowe i muszę jeszcze się postarać, żeby je bardziej uoficjalnić.
Później do banku, gdzie założyliśmy konto. W tym celu trzeba było wypełnić wniosek na komputerze. Większość robił Jean-Paul. Ależ miał zabawną minę kiedy przyszło mu przepisać moje drugie imię. Ale kiedy miałam wpisać adres e-mail, też coś poszło nie tak. Wstawiły mi się dziwne litery. Dopiero rzut oka na klawiaturę uświadomił mi, że litery na niej są ustawione w innych miejscach. Niepokojące doznanie. Coś, co jest stałe jak grawitacja, co obsługuję każdego dnia bez patrzenia... I nagle jest nie tak jak zawsze!
Chcieliśmy załatwić jeszcze moje ubezpieczenie zdrowotne, ale w piątek po południu było to już niemożliwe.

Twardo szukam mieszkania. Jedno już wiem: Nie chcę mieszkać w samym Namur. To tak, jakby mieszkać w centrum starego miasta w Krakowie. Głośno, tłoczno, betonowo. Tylko ceny stosunkowo przystępniejsze.

Dziś chodziłam na spokojniej, więc strzeliłam kilka fotek w uroczych, wąskich uliczkach. Jak tłumaczył Jean-Paul, dziś są jeszcze ferie po wielkanocy, więc ulice są puste i ciche.
Miasto ma swój urok, którego zdjęcia niestety nie oddają.





Najbardzej uroczo wyglądają ogródki przy małych kawiarenkach. Jeden przy drugim na skrzyżowaniu. 



Ale mamy tu i większe ulice. Niektóre są nawet dwukierunkowe!


Do tego wszędzie jest blisko. Można mieć 5 minut do pracy, 5 na codzienne zakupy i tyle samo do restauracji, kosmetyczki czy fryzjera. I wszędzie można dojść pieszo. 
Tylko że mnie brakuje przestrzeni i zieleni. Jeśli będzie się dało, wolę mieszkać poza miastem.

Później zrobiłam jeszcze zakupy i wróciłam do pokoju z postanowieniem, że będę się uczyć francuskiego. 
Ale może zacznę od jutra...


Lokalizacja: Namur Belgium

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Po długim czasie: o dojazdach do pracy i o pracy. I o Abbinku.

-
Obraz
Nie pisałam, ale naprawdę nie miałam kiedy.  Dojazdy do pracy mnie wykańczają. Łatwo powiedzieć "4 h w pociągu". Tak naprawdę to czekanie na kolejnych stacjach, bieganie po peronach, bo zawsze coś się spóźni i trzeba lecieć na przesiadkę... Do tego w każdą stronę od wyjścia z domu jest auto, dwa kolejne pociągi i koszmarny autobus. Nie ma więc tak, że sobie wygodnie usiądę i jadę.  Tak naprawdę, to docieram do pracy jeszcze w formie, mimo, ze musze wstać o dzikiej porze. Wychodzę w zasadzie świeża i prawie wypoczęta, a do domu docieram powłócząc nogami.  Ponieważ ro Belgia, nic nie jest takie jak powinno.  Już na wstępie synchronizacja połączeń jest do niczego. No dobra, jazda DO pracy jeszcze wychodzi nieźle. Pod warunkiem, że wszystko jest o czasie. Na czekanie schodzi mi wtedy łącznie jakieś 20 min, nie więcej. W 2h dojadę. Ale praktyka wygląda inaczej. A to pierwszy pociąg się spóźni (a S2 jest w stanie wygenerować 15 min. spóźnienia na półgodzinnej trasie) i na ...
Czytaj więcej

Stare nowe 125ccm w Belgii czyli powrót na prawie dwa kółka - spóźniony wpis Joshuy, który jakoś się nie opublikował.

-
Obraz
 Na zakupach: Ze względu na zmianę biura wydłuża mi się zasadniczo dojazd na roboty - dodatkowy przystanek metrem, a potem kolejny kawałek 10 czy 15min tramwajką, na którą trzeba jeszcze poczekać; w efekcie może mi to zająć i godzinę, albo dłużej. A to już zdecydowanie za dużo, żeby tak codziennie psy traktować - blisko 10h siedzenia bez uprawnień na siku. Biorąc pod uwagę, że pogoda sporadycznie jedynie obejmuje takie sensacje jak śnieg i lód, a i deszcze częściej siąpią niż grubo leją, wszelkie rowery czy mopedy zdają się dobrym wyborem. Nie wiedzieć czemu jednak o ile rowerów trochę jeździ, nawet zimą, o tyle skuterów czy motocykli jest zaskakująco mało. Ale przecież można. No, to kupujemy. Po wstępnych analizach, które zrobiłem jeszcze ze 2 czy 3 lata temu, wyszło mi że ze względu na kiepskie często drogi - zwłaszcza w mieście gdzie spotyka się i kostkę, i tory tramwajowe, i dzikie łaty nakładane garbami, a do tego liście, śmieci - dobrym pomysłem będzie trzykołowiec, stabilnie...
Czytaj więcej

Przesilenie

-
Obraz
 Z okazji zimowych wakacji - jak w Trince nazywamy święta (większośc to ateiści, Hayri jest muzułmaninem) - Trince jest zamknięte. Do 2 stycznia włącznie. O ile dobrze zrozumiałam to trzeciego przychodzimy tylko na imprezę (co jest logiczne, bo w jeden - jedyny piątek nikt nic nie zrobi.) Impreza ma być zrzutkowa - dania z różnych kultur. Pewnie zabiorę ruskie pierogi. Jest to trochę wbrew moim przekonaniom (bo ser), ale jak mają spróbować, niech mają coś naprawdę smacznego. Swoją drogą, trzeba zweganizować recepturę.  Wracając do wakacji z okazji przesilenia zimowego/świąt/cokolwiek kto obchodzi, korciło mnie, żeby się wybrać do Hiszpanii. Ale finansowo jeszcze się nie odbiliśmy, a na krótki wyjazd robić te kilkanaście godzin trasy z psami nie bardzo był sens. W okolicy wszędzie pada, więc pomyśleliśmy o polskim zachodnim wybrzeżu. Nawet zarezerwowaliśmy domek... ale właściciel nam odwołał rezerwację. Z tego wszystkiego zostaliśmy w domu.  Tyle z tego pożytku, że ja przy...
Czytaj więcej